Xosé Neira Vilas: In memóriam

 ... A morte é coma un vencello cordial.
Diante dela sentímonos irmaos. E os que non
se falaban, fálanse e axúdanse...

    NEIRA VILAS, XOSÉ (1976). Memorias dun neno labrego. Ed. do Castro (A Coruña), páx. 96.

Fóisenos Neira Vilas, do noso lado, mais só fisicamente, pois connosco fica para sempre o seu legado e a súa fonda humanidade. Ficamos orfos co corazón apertado de nostalxia e recordos de encontros. 
Quen si dará choutos de ledicia é Balbino, xa os estou vendo, aos dous, camiñando á beira do Ulla, con Pachín.

Sirva como homenaxe a Marela dedicada a Memorias dun neno labrego.